Carlo Siracusa รองศาสตราจารย์ด้านเวชศาสตร์พฤติกรรม คลินิกแห่งมหาวิทยาลัยเพนซิลเวเนีย(University of Pennsylvania’s School of Veterinary Medicine) กล่าวว่า มนุษย์เราไม่ควรมองว่าแมวมีพฤติกรรมเช่นเดียวกับสุนัข เพราะเป็นสัตว์ที่ถูกพัฒนามาจากสัตว์ที่อยู่ร่วมกันเป็นฝูง ในขณะที่แมวมีบรรพบุรุษเป็นนักล่า ที่มักจะอยู่โดดเดี่ยวมากกว่าอยู่เป็นฝูง ดังนั้นแมวจึงเป็นสัตว์ที่ชอบสันโดษและชอบอยู่นิ่ง ๆ เงียบ ๆ เพียงตัวเดียว

    หลายคนต้องการให้แมวเป็นตัวแทนสุนัข และคิดว่าการตรงเข้าไปฟัด ด้วยอารมณ์หมั่นเขี้ยว เข้าไปลูบขนที่นุ่มและฟูของพวกมันเช่นเดียวกับสุนัข ในความเป็นจริงแล้วพฤติกรรมเหล่านั้น เป็นสิ่งที่พวกมันไม่ชอบเอาซะเลย 

    และยังมีโอกาสน้อยมาที่แมวจะยอมเล่นด้วยหรือยอมให้สัมผัสตัวนาน ๆ หากพวกมันไม่ได้เป็นฝ่ายเริ่มเข้าหาก่อน แต่ถ้าหากต้องการสัมผัสพวกมันก็ควรเลือกสัมผัสบริเวณที่แมวส่วนใหญ่ชื่นชอบเช่นส่วนฐานของใบหู, ใต้คาง หรือแก้ม ซึ่งบริเวณเหล่านี้จะปลอดภัยกว่าส่วนท้อง หลัง หรือที่โคนหาง

    แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดคือต้องคอยสังเกตปฏิกิริยาของแมวอยู่ตลอดเวลาว่ามันรู้สึกพอใจหรือเครียดกับสัมผัสจากเรากันแน่ และสัญญาณที่บ่งบอกว่าน้องเหมียวอารมณ์ไม่ดี ต่อการสัมผัสจากมนุษย์ สัญญาณที่จะสังเกตได้คือการหันหัวหนีไปทางอื่น, นิ่งเฉยไม่ตอบสนองการสัมผัส, กะพริบตาถี่, สะบัดหัวหรือตัว, กระตุกหรือเกร็งกล้ามเนื้อที่ต้นคอและหลัง, เลียจมูกหรือเลียตัวอย่างแรงและเร็ว, สะบัดหางฟาดรุนแรง ,หูลู่ไปด้านหลัง

    ถ้าหากว่าเราเข้าไปสัมผัสจนทำให้น้องแมวหมดความอดทน ก็อาจจะโมโหกัดมือหรือใช้เล็บตบมือของเราออกไปให้พ้นก็เป็นได้

    อย่างไรก็ตามในงานวิจัยปี 2019 ก็พบว่าแมวบ้านส่วนใหญ่ที่ถูกเลี้ยงโดยมนุษย์ จะเกิดความรู้สึกผูกพันกับเจ้าของคล้ายกับที่พบในเด็กทารกเลย

ที่มา : nypost, bbc